BUDA EXPLOTO POR VERGÜENZA

HAUSNARKETA

      Pelikula honek erakusten diguna gaur egungo egoera erreal bad da, non haur askok  eskolarizatuak izateko aukera ez duten edo eskolara joan ahal izateko zailtasunak dituzten. Gainera, ikusi daiteke haurrak ez dituztela errespetatzen, izan ere bere anai/arrebarekin bakarrik dago etxean ama kanpoan dagoen bitartean.

       Pelikularen hasieratikan, kobazulo batean bizi diren eta baliabide oso gutxi dituzten haurrek eskolara joateko egin beharreko bidaia luze eta neketsua azaltzen da, eskolara joan ahal izateko, lortu beharreko materiala eskuratzeko egin behar duten esfortzuarekin batera. Eskolara joan ahal izateko koaderno bat eta arkatz bat behar duela jakitean hau erostera doa, bidean hainbat oztopo aurkituz eta azkenean koaderno bat lortuz arrautzak ogiarekin elkartrukatu ondoren eta azkeneko hau diruarengatik.

       Ikusitako egoera honek haserretu egin ninduen, nola da posible haur bat aipatutako ibilbide guztia bera bakarriz egin izatea koaderno eta arkatz bat eskuratzeko eskolara joan ahal izateko?  Eskolara joatea haur guztien eskura egon beharko litzateke nahiz eta koaderno eta arkatzik gabe joan.

      Beste alde batetik, bere bizilagunarekin eskolara iristea lortzen duenean, beste leku batera bidaltzen dutenean neska izateagatik, nesken eskola batera joan behar zuela esanez pena sentitu nuen, bere ametsa berriro ere ihes egiten ziolako. Nesken eskolaren bidean mutil talde batekin egiten du topo, hauek "militarrak" zirela jolastzen zebilela koadernoa puskatu zioten hainbat gauza gehiago egitearekin batera, kobazulo batean sartzearekin amaituz, barruak beste neska batzuk aurkituz. Hau ikusita amorrua sartu zitzaiten, zergatik ez dira bertatik ateratzen? Zergatik ez dute zerbait egiten bere burua defendatzeko? Zergatik uzten du hain besteko lana kostatu zitzaion koadernoa mutil talde honek apurtzea honen aurrean ezer egin gabe? UNRAW tailerrean azaldu ziguten moduan, haurrak terrorismoarekin hezten direla ikusi dezakegu, eta ikusten dituzten gauzak imitatuz "jolasten dira".

       Ondorioz, pelikula honek irakasle moduan asko pentsaraztea eragin dit. Izango ditudan haur bakoitzak "motxila" bat ekarriko du etxetik eta ezinbestekoa izango da haur bakoitzaren motxilari erreparatzea, honen bidea erreparatuz ahal den einean haur bakoitzaren ibilbidea erraztu ahal izateko.     
   
  Amaitzeko, pelikularen amaieran esaten duten esaldi oso impaktante batekin bukatuko dut hausnarketa, niri erreflexioarazi egin didana:

“muérete, sino nunca seras libre.”